Niedawno (08.03) weszła w życie ustawa o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, zwana potocznie ustawą w sprawie koronawirusa.
Zgodnie z jej postanowieniami, w celu przeciwdziałania COVID-19 pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna).
Pracodawcy zostali uprawnieni do jednostronnego zobowiązania pracowników do pracy zdalnej, bez konieczności uzyskiwania zgody pracowników. Niezastosowanie się pracownika do takiego polecenia służbowego może być podstawą odpowiedzialności porządkowej (nagana, kara pieniężna lub upomnienie).
Wydając polecenie pracy zdalnej na powyższej podstawie, pracodawca może kierować się nie tylko zwalczaniem już zidentyfikowanego zakażenia czy zapobieganiem jego rozprzestrzenianiu, lecz także samymi względami profilaktyki. Ustalenie szczegółowych zasady wykonywania pracy zdalnej pozostaje w dużej mierze w gestii pracodawcy i wymaga od niego znacznego stopnia samodzielności, gdyż praca zdalna jest w polskim systemie prawnym instytucją nieuregulowaną.
